ข้อมูลจากการสำรวจพบว่า ต้นทุนความเสียหายจากการกัดกร่อนทั่วโลกมีมูลค่าประมาณ 2.5 ล้านล้านเหรียญสหรัฐ หรือคิดเป็น 3.4% ของ GDP โลก (ปี 2013) ในประเทศที่พัฒนาแล้ว เช่น สหรัฐอเมริกา การสำรวจในปี ค.ศ. 2002 พบว่าความเสียหายจากการกัดกร่อนมีมูลค่าประมาณ 3.1% ของ GNP หรือประมาณ 276 พันล้านเหรียญสหรัฐ

     สำหรับประเทศไทย การสำรวจต้นทุนการกัดกร่อนครั้งแรกอย่างเป็นระบบ (Corrosion Cost Survey in Thailand) ในช่วงปี พ.ศ. 2552-2554 พบว่ามูลค่าความเสียหายจากการกัดกร่อนอยู่ที่ประมาณ 466,600 ล้านบาท หรือคิดเป็น 4.8% ของ GDP ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความเสียหายจากการกัดกร่อนมีต้นทุนที่สูงมาก

     ดังนั้น ประเทศไทยจึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งในการส่งเสริมและเผยแพร่ความรู้ด้านการกัดกร่อนของโลหะ เพื่อให้อุตสาหกรรมต่าง ๆ มีความรู้และความเข้าใจที่ถูกต้อง โดยเฉพาะอุตสาหกรรมที่ใช้วัสดุที่มีมูลค่าสูง เช่น อุตสาหกรรมปิโตรเคมี พลังงาน โรงไฟฟ้า ชิ้นส่วนยานยนต์ และอุตสาหกรรมกระดาษ เป็นต้น ความรู้เหล่านี้สามารถนำไปใช้ในการป้องกันความเสียหายจากการกัดกร่อนในรูปแบบต่าง ๆ เช่น

   •การเลือกวัสดุที่เหมาะสม

   •การบำรุงรักษาที่ถูกต้อง

   •การวิเคราะห์หาสาเหตุของความเสียหาย

     การดำเนินการเหล่านี้จะช่วยลดต้นทุน เพิ่มความคุ้มค่าทางเศรษฐกิจ และลดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสิ่งมีชีวิต

     หลักสูตรอบรมเชิงปฏิบัติการนี้ ได้รับการออกแบบเพื่อให้ผู้เข้าร่วมมีความเข้าใจทั้งในเชิงทฤษฎีและปฏิบัติเกี่ยวกับการวิเคราะห์ความเสียหายของชิ้นส่วนโลหะจากการกัดกร่อน โดยมีการบรรยายจากทีมวิทยากรผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์ตรงมากกว่า 25 ปี พร้อมทั้งการฝึกปฏิบัติที่ช่วยให้ผู้เข้าร่วมสามารถนำความรู้ไปประยุกต์ใช้ในงานจริงได้อย่างมีประสิทธิภาพ

 

   1. เข้าใจความสำคัญของการกัดกร่อนที่มีผลต่อเศรษฐกิจและสังคม

   2. ทราบถึงหลักการเบื้องต้นของการกัดกร่อน

   3. ทราบถึงกลไก สาเหตุ และการป้องกันการกัดกร่อนในรูปแบบต่างๆ

   4. ทราบถึงเทคนิคการวิเคราะห์ความเสียหายจากการกัดกร่อน

   5. ทราบเทคนิคและเครื่องมือในการศึกษาพฤติกรรมการกัดกร่อน

   6. ได้เรียนรู้การเสียหายจากการกัดกร่อนด้วยรูปแบบต่างๆ ผ่านกรณีการวิเคราะห์ความเสียหาย

   7. ได้เห็นและสังเกตลักษณะความเสียหายจากการกัดกร่อนที่เกิดขึ้นกับชิ้นงานจริง

   8. สามารถนำความรู้ที่ได้ไปประยุกต์ใช้ในการปฏิบัติงานจริง

 

     อบรมเชิงปฏิบัติการเน้นการเรียนรู้ทั้งภาคทฤษฏีและปฏิบัติ

 

     ทุกอุตสาหกรรมที่ประสบปัญหาด้านการกัดกร่อน และต้องการหาสาเหตุรวมไปถึงวิธีป้องกันอย่างถูกวิธี

   1. ดร.วนิดา พงศ์ศักดิ์สวัสดิ์; Ph.D. (Materials Science and Engineering)

   2. อ.สยาม แก้วคำไสย์; M. Eng. (Metallurgical Engineering)

   3. อ.โฆษิต วงค์ปิ่นแก้ว; M. Eng. (Metallurgical Engineering)

   4. อ.นิรุช บุญชู; M. Eng. (Metallurgical Engineering)

   5. อ.ศิริวรรณ อ่วมปาน; B. Eng. (Metallurgical Engineering)

   6. อ.วิษณุพงษ์ คนแรง; B. Eng. (Materials Engineering and Production Technology)

 

   1.นายวราพงศ์ ถองกระโถก

   2.นางสาวดวงรดา ยุทธกำธร

   3.นายปิยะ คำสุข

   4.นางสาวปราณปรียา วังจินา

   5.นางสาวเบญจวรรณ มูลศรี